پلی استال به عنوان ترمو پلاستیک (پلاستیک گرمانرم)، پلاستیک های مهندسی استفاده می شود. نام های دیگر آن هوستافورم (Hostaform) ، دل رین (Delrin) ، دراکون (Duracon) ، سلکون (Celcon) ، اولترافورم (Ultraform) می باشد.
پلی استال به عنوان ترمو پلاستیک (پلاستیک گرمانرم) ، پلاستیک های مهندسی استفاده می شود. نام های دیگر آن هوستافورم (Hostaform) ، دل رین (Delrin) ، دراکون (Duracon) ، سلکون (Celcon) ، اولترافورم (Ultraform) می باشد.
معمولی ترین پلی استال (POM) از فرمالدئید تهیه می شود که آن را به نام پلی اکسی متیلن نیز می شناسند. فرمالدئید به کمک آغازگر های آنیونی نظیر تری فنیل فسفین پلیمریزه می شود. این پلیمر برای اولین بار در سال 1956 توسط شرکت دوپونت به صورت تجاری تولید و با نام دل رین به بازار عرضه شد. این ماده به دلیل خصوصیاتی که دارد در مواردی می تواند جایگزین فلزات غیر آهنی شود. پلی استال ها بلورینگی زیادی دارند و درصد بلورینگی آن ها بین 77 تا 80% است. بیشتر رزین های پلی استال دارای افزودنی های گوناگون می باشند همچنین برای بهبود مقاومت خزشی و سفتی ممکن است به آن ها از 20 تا 30% الیاف شیشه اضافه کنند..
این ماده دارای مقاومت سایش بسیار زیادی است و از استحکام خوبی هم برخوردار است (به همین دلیل به فلزات شباهت دارد) ، تحمل حرارتی بالا (در 80 درجه سلسیوس مدت طولانی و در 120 درجه سلسیوس مدت کوتاهی بدون آسیب می مانند) ، ضریب اصطکاک پائین ، خواص الکتریکی خوب ، جذب آب کم ، دارای خاصیت الاستیسیته می باشد.
متصاعد کردن گاز سمی در صورت حرارت دادن بیشتر از دمای ذوب ، حرارت بالا سبب بد رنگ شدن آن نیز می شود ، مقاومت کم در برابر اسید ها و باز ها و عوامل اکسید کننده ، نور خورشید بر آن تأثیر منفی دارد.
سطح این ماده حتی بعد از استفاده طولانی به ندرت خراب می شود ، با سطوح فلزی به خوبی کار می کند و در صورت روغن کاری عمل گردش روان تر می شود ، مقاومت در برابر مواد شیمیایی و حلال ها.
هم جواری با قطعات فلزی که دارای تعداد دوران زیادی هستند ، ساخت فنر برای بار های سبک ، چرخ دنده ها و پیچ ها ، یاتاقان ها ، دستگیره ، هواکش ، قطعات پمپ ، سری دوش ، حلقه زنجیرهای تسمه نقاله ، قطعات ماشین آلات صنعتی برای جایگزینی با روی ، فولاد ، آلومینیوم و برنج (در بیش از 80% استفاده از این ماده ، جایگزین فلزات شده است) ، صنعت نساجی و ...