هدف از تدوین این استاندارد تعیین روش‌های معمول برای آماده سازی سطوح قطعات، قبل از اتصال به وسیله چسب، برای هر ارزیابی آزمایشگاهی با روند ساختاری می‌باشد. این استاندارد برای قطعات با سطوح فلزی و پلاستیکی که معمولا به آن‌ها روبرو هستیم (طبق بند 1-2) کاربرد دارد.
1 - 2 سطوح سطوح شامل فلز، آلیاژ - فلز و خانواده پلاستیک‌ها شامل انواع پرکننده ها و رنگ‌های مناسب می‌باشد.
1 - 2 - 1 فلزات و آلیاژهای فلزی فلزات شامل: آلومنیوم، کروم، مس، منگنز، نیکل، آهن ، استیل(ضد زنگ)، قلع، تیتانیوم، روی می‌باشد.
1- 2 - 2 رنگ‌ها رنگ‌ها شامل: رنگ‌های کاتافوریک (بر پایه آب)، استر، اپوکسید، یورتان می‌باشد.
1 - 2 - 3 پلاستیک‌ها پلاستیک گرما نرم شامل: کوپلیمر اکریلونیتریل - بوتادی ان – استایرن، پلی استال، اکریلات، آمید، بوتیلن ترفتالات، کربنات، استر، اتر اتر کتون، اتیلن، ایمید، متیل متاکریلات، فنیلن اکسید، پروپیلن، استایرن، سولفون، تترافلوئورواتیلن، وینیل کلرید می‌باشد. پلاستیک گرما سخت شامل: استرهای بر پایه سلولز، پلی آلکيد، الليل فتالات، آمینواپوکسید، استر، فنولیک، یورتان، بر پایه اوره باشد.
1 - 3 روش‌ها روش‌های مختلف برای تمیز کردن و اصلاح سطوح از بهترین روش‌های تجربی ارائه شده است. این روش‌ها می‌تواند با ترکیب‌های متنوع از روش های آماده سازی موثرتر که منجر به دوام محیطی مورد نیاز اتصال می‌باشد مورد استفاده قرار گیرد.