هدف از تدوین این استاندارد، تعیین روشی برای تخمین مقاومت پلی پروپیلن به شکل یک قالب توسط وسیله ای است که پیرسازی را به وسیله گرما در حضور هوا، با استفاده از گرم خانه تحت فشار تسریع می‌کند هنگامی که شرایط محیطی مختلف غالب است، پایداری تعیین شده توسط این استاندارد مستقیما به مناسب بودن ماده برای استفاده ارتباط ندارد و برای عملکرد مورد انتظار کاربرد ندارد. سطح دمایی مشخص شده در این استاندارد که موجب شکست درجات تجاری پلی پروپیلن پایدار از لحاظ دمایی در یک دوره زمانی قابل قبول می‌شود، به اندازه کافی سخت گیرانه در نظر گرفته شده است. در صورت تمایل، دماهای پایین تر می‌توانند برای تخمین عملکرد پلی پروپیلن با پایداری گرمایی کم تر به کار روند. یادآوری این استاندارد و استاندارد 4577 ISO از نظر تکنیکی مشابه هستند اما در تهیه آزمونه، ضخامت آزمونه اندازه گیری تعداد تغییرات جریان هوا در گرم خانه ها و تعداد تغییرات هوا که در هر ساعت مورد نیاز است، متفاوت می‌باشد.
تحت شرایط سخت گیرانه این آزمون، آزمونه‌ها با نرخی که وابسته به پایداری دمایی ماده پلی پروپیلن تحت آزمون است، دستخوش تخریب می‌شود.
تکنیک چرخش آزمونه شرح داده شده در این استاندارد، تخمینی از ارتباط طول عمر دمایی پلی پروپیلن را فراهم می کند. اگر این استاندارد در دماهای مختلفی بر روی همان ماده انجام شود، تخمین معتبرتری از ارتباط طول عمر دمایی پلی پروپیلن تعیین می‌شود. این استاندارد می‌تواند در دماهای مختلفی انجام شده و داده ها با استفاده از رابطه آرنیوس از طریق رسم لگاریتم های زمان‌ها نسبت به شکست در مقابل معکوس دماها بر حسب کلوین (K) تفسیر شوند. دماهایی در گستره °۱۰۰C تا °۱۵۰C با فواصل دمایی °۱۰C برای این منظور پیشنهاد شده است.
تکنیک چرخش آزمونه پیرسازی دمایی، احتمال در معرض قرارگیری همه آزمونه ها به طور مشابه و حداقل شدن اثر شیب‌های دمایی در گرمخانه را افزایش می‌دهد.