هدف از تدوین این استاندارد، تعیین دو روش برای اندازه گیری سفتی (روش الف و ج) و یک روش (روش ب) برای اندازه گیری انعطاف پذیری شیلنگ یا تیوب در دمای کمتر از دمای استاندارد آزمایشگاهی است.
روش الف، برای تیوب‌ها و شیلنگ‌های لاستیکی و پلاستیکی غیرتاشو با قطر دهانه کوچک‌تر مساوی ۲۵mmکاربرد دارد. در این روش، سفتی تیوب یا شیلنگ در دمای کمتر از یک دمای استاندارد آزمایشگاهی اندازه گیری می‌شود.
روش ب، برای تیوب و شیلنگ‌های لاستیکی و پلاستیکی با قطر دهانه کوچک‌تر از ۱۰۰mm کاربرد دارد. در این روش، انعطاف پذیری تیوب یا شیلنگ در دمای دما پایین تر از دمای محیط و در حالت خمیده شده به دور یک میله (مندرل)، ارزیابی می‌شود. همچنین این روش می‌تواند به عنوان یک آزمون کنترل کیفیت معمول مورد استفاده قرار گیرد.
روش ج، برای تیوب‌ها و شیلنگ‌های لاستیکی و پلاستیکی غیرتاشو با قطر دهانه ۱۰۰mm یا بیشتر کاربرد دارد. در این روش سفتی شیلنگ در دماهای پایین از دمای محیط اندازه گیری می‌شود.