هدف از تدوین این استاندارد، تعیین روش های نمونه برداری از ذرات سایشی ایجاد شده در کاشتنی های کامل مفصلی انسان و شبیه سازهای مفصلی می باشد. این استاندارد، دستگاه‌ها، واکنشگرها و روش های آزمون برای جداسازی و شناسایی ذرات سایشی پلیمر و فلز را که از نمونه های بریده شده بافت در اطراف کاشتنی مفصلی در عمل اصلاحی یا پس از مرگ بیمار، همچنین از نمونه های سیال آزمون شبیه ساز مفصلی بدست آمده اند را مشخص می‌کند. برخی از این روش ها می توانند به طور مشخص برای جداسازی و شناسایی ذرات سایشی حاصل از مایعات بیولوژیکی انسان (به عنوان مثال مربوط به مایع زلالی) مناسب باشند.
روش های ارائه شده در این استاندارد، مقدار کمی سایش ناشی از کاشتنی‌ها را تعیین نمی کند و همچنین مقدار سایش هر سطح مشخص را تعیین نمی کند. این استاندارد اثرات بیولوژیکی ذرات سایش یا تهیه روشی برای ارزیابی ایمنی بیولوژیکی کاربرد ندارد.