هدف از تدوین این استاندارد، تعیین روشی برای بررسی توانایی محل‌های اتصال مونتاژی تک محوری بین اتصالات و لوله‌های پلاستیکی تحت فشار برای تحمل تنش‌های کششی طولی می‌باشد. این استاندارد، بدون در نظر گرفتن طراحی اتصال و جنس اتصال به کار رفته، برای اتصال دهی لوله پلاستیکی به کار می‌رود.
این استاندارد، برای محل های اتصال جوش ذوبی، کاربرد ندارد.