هدف از تدوین این استاندارد تعیین الزامات مربوط به روکش‌هایی که قطر داخلی آنها تحت فشار قابل انبساط است و در صورتیکه فشار برداشته شود قابل بازگشت به قطر اولیه خود می‌باشد. این روکش‌ها از الیافی از جنس پلی اتیلن ترفتالات تک فيلامان ساخته می‌شوند تا بتوانند خواص مکانیکی توضیح داده شده در بالا را از خود نشان دهند. این روکش‌ها معمولا با قطر های داخلی از ۶ تا ۱۳ میلی متر و در سه ضخامت نازک، متوسط و ضخیم در دسترس هستند. رنگ‌های متداول آنها عبارتند از : سیاه، سفید، قهوه ای، قرمز، نارنجی، زرد ، سبز، آبی، خاکستری و رنگ طبیعی.
به واسطه ساختمان باز آن، این روکش معمولا بعنوان فواصل عایقی هوایی به کار برده می شوند. از همین رو هیچگونه الزامی در خصوص ولتاژ شکست آنها در این استاندارد وجود ندارد. (هر مقداری برای این ویژگی باید در قرار داد خرید ذکر شود ولی مقدار متداول آن ۱۵ کیلو ولت به ازای هر میلیمتر از ضخامت دیواره است و این در حالی است که رابطه خطی میان ضخامت دیواره و ولتاژ شکست نمی توان برای آن در نظر گرفت) اگر چه این روکش‌ها هر گاه به صورت لفاف جهت پوشاندن سیم‌ها، مفصل‌ها و کابل های تخت به کار روند می توانند برای مدارها ایجاد حفاظت مکانیکی کنند. موادی که مطابق این استاندارد هستند سطوح مشخصی از کارایی را دارند، اگر چه انتخاب مواد بوسیله مصرف کننده برای یک کاربرد خاص بایستی بر اساس نیازهای واقعی برای کارایی مناسب آن کاربرد باشد و تنها بر پایه این استاندارد نباشد.