هدف از تدوین این استاندارد، ارائه سامانه شناسه گذاری برای الاستومرهای پلی یورتان گرمانرم است. این سامانه شناسه گذاری، بر پایه استاندارد ملی ایران شماره ۱۱۳۷۳ (تمام قسمت‌ها) و استاندارد ملی ایران شماره ۸۶۷۶ است.
سامانه شناسه گذاری ممکن است به عنوان مبنایی برای ویژگی‌ها استفاده شود.
سامانه شناسه گذاری برای تمام الاستومرهای پلی یورتان گرمانرم قابل استفاده است. این سامانه برای مواد با کاربرد عادی، به شکل پودر، گرانول یا قرص، اصلاح نشده یا اصلاح شده با رنگ دهنده‌ها، افزودنی‌های پرکننده‌ها و غیره کاربرد دارد.
انواع پلی یورتان گرمانرم که به وسیله سامانه شناسه گذاری بر اساس سطوح مناسب خواص شناسه‌ای زیر:
الف – سختی
ب- مدول کششی الاستیسیته (اختیاری)
و نیز بر اساس اطلاعات اجزاء نرم و سخت متناوب در زنجیره اصلی، کاربرد مورد نظر را با روش فرآیند،خواص مهم، افزودنی‌ها، رنگ، پرکننده‌ها و مواد تقویتی از یکدیگر متمایز می‌شوند.
این استاندارد برای مواد دارای شناسه یکسان که الزاما کارایی یکسانی ارائه می‌دهند، کاربرد ندارد. این قسمت از استاندارد، داده‌های مهندسی، داده عملکردی یا داده شرایط فرآیند را که ممکن است برای مشخص کردن یک ماده برای کاربرد و یا روش فرآیند خاص مورد نیاز باشد، فراهم نمی‌کند. در صورت لزوم اگر چنین خواص اضافی مورد نیاز باشد، باید مطابق با قسمت دوم این استاندارد، اندازه گیری شود به منظور مشخص کردن یک الاستومر گرمانرم برای کاربردی خاص و یا فرآیند تجدید پذیر، الزامات اضافی در ستون داده ۵ ( طبق بند ۳-۱ و ۳-۶) ارائه شده است.