هدف از تدوین این استاندارد، تعیین سه روش اندازه‌گیری سختی نفوذی پلیمرهای سلولی قابل انعطاف است.
روش الف (شاخص سختی نفوذی) که تنها اندازه‌گیری میزان نفوذ است و در آزمون آزمایشگاهی کاربرد دارد.
روش ب (مشخصات سختی نفوذی) که اطلاعاتی درباره شکل منحنی سختی ارائه می دهد.
روش پ (کنترل سختی نفوذی) که روشی سریع و مناسب برای آزمون کنترل کیفیت است.
این روش‌ها فقط برای اسفنج‌های لاتکسی، یورتان و پلی وینیل کلرید سلول باز کاربرد دارند.
یاد آوری - سختی نفوذی پلیمرهای سلولی قابل انعطاف، سنجشی برای خواص تحمل بار آن‌ها است، روش‌های بیان شده می‌تواند برای آزمون محصولات نهایی و تعیین مشخصات مواد به شکل بلوک استفاده شود.
نتایج بدست آمده از این روش‌ها فقط به شرایط مشخص شده آزمون بستگی دارند و بطور کلی نمی‌توانند مستقیما برای اهداف طراحی استفاده شوند.