1 - 1 هدف از تدوین این استاندارد، تعیین یک سیستم شناسه گذاری برای رزین‌های گرمانرم وینیل کلرید است، که ممکن است به عنوان مبنایی برای ویژگی‌ها استفاده شود.
1 – 2 انواع پلاستیک‌های وینیل کلرید با سیستم طبقه بندی بر اساس خواص زیر از یکدیگر متمایز می‌شوند.
1 - 2 - 1 گرانروی کاهش یافته
2 - 2 - 1 چگالی ظاهری
3 - 2 - 1 باقیمانده روی الک با دانه بندی μm ۲۶۳
4 - 2 - 1 جذب نرم کننده در دمای اتاق (فقط برای رزین های پرکننده و رزین‌های با مصارف عمومی)
5 - 2 - 1 گرانروی و نوع رفتار رئولوژیکی خمیرهای استاندارد (فقط برای رزین‌های خمیری استاندارد) هم چنین این سیستم طبقه بندی براساس اطلاعاتی درباره پارامترهای اساسی پلیمر، فرایندهای پلیمر شدن و کاربرد موردنظر است.
1 - 3 این استاندارد برای رزین‌های پودری شکل شامل هموپلیمرهایی از مونومر وینیل کلرید و کوپلیمرها و ترپلیمرها و... است که در آن وینیل کلرید به عنوان جزء اصلی با یک یا چند مونومر دیگر همراه است. این رزین‌ها ممکن است شامل مقادیر کمی از مواد پلیمر نشده (به طور مثال مواد امولسیون ساز و معلق کننده، بقایای تسریع کننده ها و..) و مواد دیگری که در فرایند پلیمر شدن اضافه می‌شود، باشند.
1 - 4 مواد با شناسه گذاری یکسان الزاما عملکرد مشابهی ندارند. این استاندارد داده‌های مهندسی، داده‌های عملکردی با داده‌های شرایط فرایندی که ممکن است برای مشخص کردن یک ماده برای یک کاربرد و یا یک روش فرایندی ویژه، مورد نیاز باشد را فراهم نمی‌کند.
اگر چنین خواص اضافه ای مورد نیاز باشد، باید مطابق با روش های آزمون معین شده در استاندارد شماره ۱۷۲۶۷ - ۲ تعیین شوند (اگر مناسب باشد).
1 - 5 به منظور تعیین یک ماده برای یک کاربرد خاص یا اطمینان از تجدیدپذیر بودن فرایند، الزامات اضافی ممکن است در دسته اطلاعات ۵ آورده شوند ( بند۳، پاراگراف ابتدایی)