هدف از تدوین این استاندارد، تعیین پنج روش برای ارزیابی مقاومت پوشش خارجی شیلنگ‌ها به ازون است.
- روش ۱، برای قطرهای داخلی ۲۵mm و کمتر از آن که روی خود شیلنگ آزمون انجام می‌شود
- روش ۲، برای قطرهای داخلی بزرگتر از ۲۵mm که روی آزمونه‌هایی از دیواره شیلنگ انجام می‌شود
- روش ۳، برای قطرهای داخلی بزرگتر از ۲۵mm که روی آزمونه‌هایی از پوشش انجام می‌شود
- روش ۴، برای اندازه‌های مختلف قطر داخلی که روی خود شیلنگ انجام می‌شود
- روش ۵، برای اندازه‌های مختلف قطر داخلی که روی شیلنگ‌های قابل انبساط، مثل شیلنگ‌های تقویت شده با منسوج انجام می‌شود.
یادآوری - در مواردی که شیلنگ‌ها با اتصال سر خود هستند و امکان تهیه آزمونه از آن‌ها وجود ندارد، می توان آزمون مقاومت به ازون را مطابق استاندارد ملی ایران به شماره ۱- ۱۹۱۰۳ روی باریکه‌ای انجام داد که از ورق‌هایی با آمیزه پلیمری مناسب و ولکانیده با شرایط مشابه ولكانش شیلنگ تهیه شده است.