هدف از تدوین این استاندارد، ارائه روشی برای تعیین درجه و سرعت زیست تخریب پذیری بی هوازی مواد پلاستیکی در یک محیط آزمون تحت شرایط دفن پسماند تسریع یافته، می‌باشد.
هم چنین، این استاندارد برای تولید مخلوطهای پسماند خانگی و مواد پلاستیکی پس از درجه های مختلف تجزیه تحت شرایطی مشابه شرایط دفن پسماند، کاربرد دارد.
مواد آزمون با پسماند خانگی پیش پردازش شده مخلوط می‌شود و در معرض یک تلقیح متان را که از هاضم‌های بی‌هوازی پسماند خانگی پیش پردازش شده به دست آمده است، قرار می‌گیرند. تجزیه بی هوازی تحت شرایط خشک (جامدات کل بیشتر از ٪ ۳۰) و شرایط غیر مخلوط ساکن، اتفاق می‌افتد. مخلوطهای به دست آمده بعد از این استاندارد را می‌توان برای ارزیابی خطرات بهداشتی و زیست محیطی مواد پلاستیکی تخریب شده در محل های دفن پسماند، استفاده کرد.
این استاندارد برای تعیین درصد تبدیل کربن موجود در نمونه به کربن گازی تحت شرایط مشابه شرایط دفن پسماند کاربرد دارد. ممکن است این استاندارد کاملا مشابه شرایط دفن پسماند، به ویژه محل های دفن پسماند که از نظر زیستی غیر فعال هستند، نباشد.
این استاندارد بسیار مشابه آن انواعی از شرایط دفن پسماند است که گاز تولید شده را بازیابی کرده یا حتی به صورت فعال تشدید می‌نماید، یا هردو، به عنوان مثال به وسیله تلقيح (رسوب همراه لجن بی هوازی و بازچرخش شیرابه بی هوازی)، کنترل رطوبت در محل دفن پسماند (بازچرخش شیرابه) و کنترل دما (هوادهی و حرارت دادن شیرابه باز چرخش شده) (مراجع ۱ تا ۷ در پیوست الف را ببینید).
این استاندارد برای مخلوطهای تخریب شده جزئی پسماند جامد شهری و پلاستیک‌هایی کاربرد دارد که برای ارزیابی خطرات سمیت اکوسیستم مرتبط با تخریب بی هوازی پلاستیک‌ها، بعد از مراحل مختلف زیست تخریب پذیری بی هوازی در شرایط دفن پسماند، استفاده می‌شوند.