هدف از تدوین این استاندارد، تعیین روشی برای اندازه گیری افت ضخامت پلیمرهای سلولی انعطاف پذیر است، هنگامی که در کرنش ثابت به دفعات تحت فشار قرار می‌گیرند. این روش به ویژه برای کنترل کیفیت مواد پلیمری سلولی انعطاف پذیر مفید است.
یادآوری - روش دیگری در استاندارد ملی ۱۰۷۳۶ وجود دارد، که ویژگی‌های خستگی پلیمرهای سلولی انعطاف پذیر با اعمال کوبش با بار ثابت بر روی آزمونه به جای کرنش ثابت، اندازه گیری می‌شود. این روش، پایه طبقه بندی پلیمرهای سلولی در استاندارد ملی ایران به شماره ۸۱۳۵ را تشکیل می‌دهد.
این دو روش تعیین خستگی مکمل یکدیگر هستند و هر دو می‌توانند در پیش بینی عملکرد نهایی مفید باشند. روش و تجهیزی که در این استاندارد ملی بیان شده، امکان آزمون تعداد زیادی آزمونه را در یک زمان فراهم می‌سازد، در حالی که در استاندارد ملی ۱۰۷۳۶ در یک زمان فقط امکان آزمون یک آزمونه به وسیله دستگاه فشرده کننده وجود دارد.