هدف از تدوین این استاندارد، ارائه روش‌هایی برای محاسبه مقدار رزین، الیاف و فضای خالی کامپوزیت‌های تقویت شده با الیاف کربن بر اساس چگالی‌های رزین، الیاف و کامپوزیت و جرم الياف در کامپوزیت (روش الف) و برای محاسبه مقدار الياف بر اساس ضخامت کامپوزیت (روش ب) است.
روش الف سه روش مختلف حذف رزین را برای تعیین جرم الیاف در کامپوزیت (روش احتراق، روش هضم در نیتریک اسید و روش هضم در مخلوط سولفوریک اسید و هیدروژن پراکسید) مشخص می‌کند. انتخاب روش مورد استفاده با در نظر گرفتن قابلیت احتراق رزین به کار رفته در کامپوزیت، توانایی آن برای تجزیه شدن و نوع رزین مربوطه انجام می‌گیرد. بهتر است یادآوری شود در مورد رزین‌های پر شده که می‌تواند مانع انحلال کامل با قابلیت احتراق رزین شود، کاربرد روش الف با محدودیت مواجه می‌شود.
روش ب (روش اندازه گیری ضخامت) فقط برای کامپوزیت‌های قالب گیری شده از پیش آغشته‌های با الیاف دارای جرم در واحد سطح معلوم کاربرد دارد.