هدف از تدوین این استاندارد، ارائه ۲ روش تجربی برای اندازه گیری کمی کاهش مقدار جرم یک ماده پلاستیکی تحت شرایط معین زمانی و دمایی، در حضور کربن فعال است.
روش ها عبارتند از:
الف – آزمونه‌ها در تماس مستقیم با کربن می‌باشند؛ این روش به ویژه برای موادی مناسب است که باید در دماهای نسبتا پایین آزمون شوند، زیرا در دماهای بالاتر جاری می‌شوند.
ب- آزمونه‌ها در جعبه فلزی مشبک قرار می گیرد تا از تماس مستقیم بین آزمونه‌ها و کربن جلوگیری کند. این روش‌ها به ویژه برای اندازه گیری کمی کاهش مقدار نرم کننده ها در اثر گرمایش مواد پلاستیکی دارای مواد نرم کننده، کاربرد دارد. فرض بر این است که در این مواد، سایر مواد فرار با مقادیر قابل توجه موجود نیست.
یاد آوری ۱- این استاندارد فقط برای مقایسه نسبتا سریع کاهش مقدار نرم کننده‌ها، یا به طور کلی، کاهش مواد فرار از پلاستیک‌های مختلف مناسب می‌باشد.
یادآوری ۲- برای مقایسه انواع مختلف نرم کننده‌ها نیز می‌توان از این استاندارد استفاده کرد، در این صورت، ترکیبات استاندارد، بر پایه رزین‌های با ویژگی های کاملا مشخص، با نسبت‌های معلوم رزین به نرم کننده، باید تهیه گردد.
یادآوری ۳- این مقایسه‌ها تنها زمانی امکان پذیر است که آزمونه‌ها دارای ضخامت یکسان باشند. اگر بتوان چنین فرض کرد که بعد از تثبیت مجدد شرايط، مقدار رطوبت آزمونه‌ها با مقدار رطوبت آزمونه‌هایی که در ابتدا تثبیت شرایط شده بودند برابر است، می‌توان از اثر رطوبت صرف نظر کرد.